Ik begin de dag met trots. En wel op het feit dat ik vandaag op tijd ben. Vier voor half 9 zet ik mijn scooter op de standaard en kijk ik op mijn telefoon. Vier voor half 9. Ik ben te vroeg, eerder dat alle anderen. Dat is nieuw. Onwennig zelfs. Ik loop naar binnen, zet een kop koffie en neem plaats op het binnenterras. Dan begin ik te lachen. Ik zit in mijn eigen energie – alleen mijn energie. Dat is fijn. Als de anderen langzaam binnen druppelen, merk ik dat de anderen zich aanpassen aan mij, in plaats van andersom.
Loskomen van denken
We beginnen met een voel-rondje, en gaan vervolgens over op het voelen van boosheid – een emotie die je – net zoals alle andere emoties – kunt dempen. Er kunnen gedachten opkomen. Gedachten die de emotie opwekken. Dat is helemaal niet erg, zolang je het gevoel dat erbij loskomt, omarmt. Zodra je gaat duwen, duwt de emotie terug. Als Berry vertelt dat we gemiddeld tussen de 40.000 en 60.000 gedachten hebben per dag, vinden we dat allemaal moeilijk om te geloven. Zo veel? Ja. Zo veel. En in een stressvolle situatie uiteraard meer dan een moment van zen. Hoe voorkom je dan al die negatieve gedachten? Hier komt het stukje gedachte-onderzoek om de hoek kijken. Berry geeft een aantal tools in de vorm van vragen aan jezelf. Daarna hebben we het over patronen in combinatie met stress, wat resulteert in gedragspatronen van stress. En dat je deze kunt verminderen door ze te herkennen en aandacht te geven.
Emotionele basisbehoeften
Halverwege de ochtend heb ik mijn meest emotionele moment van het gehele weekend. Het moment dat het gaat over liefde. Niet de liefde voor je partner, of de liefde voor elk ander. De liefde voor jezelf, en hoe deze ontbreekt. Letterlijk. Bij vrijwel iedereen. De liefde in de vorm van basisbehoeften wordt onderverdeeld in twaalf delen die je nodig hebt als je wordt geboren. Deze delen vullen je ouders op tot waar zij dit zelf kunnen doen. Wat je ouders niet kunnen opvullen – om wat voor reden dan ook – blijft leeg of niet vol genoeg. Tranen. Een hoop tranen. En paniek. Totale chaos. Ik ben al mijn hele leven op zoek naar liefde – alle soorten liefde – en roep altijd heel hard dat liefde alles is voor mij. Nu weet ik waarom.
Helen op een dieper niveau
Een heftig acceptatieproces, waarin ik inzichten krijg die ik in mijn dagelijkse leven overal in kan terugvinden. In dit proces heb ik mezelf voorzien van liefde, die eerder ontbrak, en wat al jaren was weggestopt. Pijnlijk? Ja. Maar erna voel ik me verlicht. En ik ben alweer trots op mezelf. Dat ik ermee aan de slag ga, en dat ik mezelf kan helpen. Berry vertelt aanvullend: ‘Het onderbewuste is het domein van emotie. Als je je emotie naar het bewuste trekt, en in liefde toelaat, kun je het kleiner maken, en zelfs oplossen. Uiteindelijk kun je jezelf heel maken.’ Mijn voornemen? Bij elke emotie of pijn die ik voel, ga ik vanaf nu na welke basisbehoefte daarbij hoort. Dan is het tijd voor de lunch. Een biologische lunch – op het terras in de zon. Geweldig. Precies wat ik nodig heb, aangezien ik merk dat mijn hoofd vol zit.
De achterste stoel
Als we na de lunch terugkeren, merk ik dat mijn hoofd leeg is, en mijn energielevel bijgevuld. Een wandeling met mijn blote voeten door het gras heeft daaraan bijgedragen. De basisbehoeften spoken nog wel door mijn hoofd – maar dat is goed. We gaan wederom op het terras zitten in een intieme kring en Berry geeft aan dat we gaan oefenen met delen. De delen in jezelf. Er staan drie stoelen, en ik word uitgedaagd twee tegenovergestelde personen binnen mezelf naar boven te halen. Ik kies voor de chaotische en de gestructureerde. De één ben ik op mijn werk, of als ik met verplichtingen bezig ben. De ander manifesteert zich als ik bezig ben met emotie of met mensen. Als ik plaats neem op beide stoelen, merk ik dat ik me op dat moment totaal de ene, en de andere persoon kan voelen. Als ik samen met Berry de twee delen doorneem, komen we tot het inzicht dat beide delen hetzelfde voor mij willen: liefde. Dan ga ik zitten in de stoel erachter – in de meta-positie en besef me dat ik het deel dat emotie – naar mijn idee – niet gecontroleerd genoeg uit, juist meer aandacht moet geven. Alleen dan kan het beter reguleren. En, dan komt het andere deel tevens beter tot zijn recht. Integratie van jezelf. Alles van jezelf.
Mindful naar huis
Het laatste onderdeel van de dag is een stuk mindfullness. We oefenen met in het NU zijn. Mediteren, je concentreren op je lichaam, luisteren naar je gevoel. Ik dacht vroeger altijd dat mediteren moet zijn dat je in totale rust bent met je gedachten, maar dat hoeft niet. Alleen dat al, geeft rust. Als je je namelijk kunt concentreren op de chaos, en dat kunt ervaren in het NU, is dat ook goed. We sluiten af met een cirkel van kennis en ervaringen die je wil meenemen in je rugzak, om aan vast te houden, en mee te gaan werken. De cirkel projecteren we voor ons – met alle items erin – en ik mag op ‘mijn moment’ de cirkel instappen. De oefening wordt begeleid door een nummer van Andrea Bocelli. Het is heftig. Zo heftig, dat de tranen over mijn wangen biggelen. Gevolgd door een glimlach. Nu weet ik het: mijn emoties mogen er zijn.