Yes! In mijn mail staat een aanvraag voor een leuke, nieuwe opdracht. Een fotoshoot en online filmpje voor een bedrijf. Ik ben meteen reuze enthousiast en geef aan te komen naar de set. Maar meteen poppen er ook allerlei gedachten en stemmetjes in mijn hoofd op. Kan ik het wel? Het is heeeelemaal in Amsterdam. Waar moet ik parkeren? Hoeveel mensen zouden er op de set zijn? En zo gaan de vragen in mijn hoofd door.
Ho, stop, wacht….
Sommige dingen weet je, andere dingen kun je uitzoeken en er zijn ook zaken die je nog niet kunt weten. Vertrouw op jezelf en sta in je kracht!
Leeuwen en beren op de weg. Wie ziet ze niet? Ik wel in ieder geval. En ook iets teveel naar mijn zin. Ik ben een ster in het mezelf mezelf kleiner maken dan ik daadwerkelijk ben. En met mijn 1.84 meter heb ik wel een stukje te gaan. Ik denk aan het afgelopen jaar en aan de NLP practitioner. Aan wat ik al overwonnen en gedaan heb! Ik weet dat ik de theorie bezit om mezelf rustiger te krijgen en om mijn gedachten kleiner te maken. Weer terug naar mijn ademhaling en voelen. Echt voelen. Weg met die negatieve gedachten. De kracht in mezelf oproepen. ‘Het is maar een shoot hoor Es en je kunt het’ zeg ik tegen mezelf. Een paar dagen later ga ik op pad naar mijn zakelijke klus.
Oooh jee, mijn navigatie doet raar. Ook dat nog. Moet ik hier nu wel of niet zijn? Even terug naar de hoofdweg. Het zal hier vast in de buurt zijn, toch? Ik zet mijn auto in de eerste de beste garage die ik tegenkom. Hoe lang heb ik nog? Oke, nog een half uur. Gelukkig maar dat ik op tijd van huis vertrokken ben. En zo draait mijn bovenkamer alweer een tijdje op volle toeren. Toch maar even bellen met de contactpersoon, want ik weet echt niet waar ik naartoe moet. Grrrr, waarom geven ze dat nou niet duidelijk aan in de mail. “Ja hallo met Eva.” Ik vertel dat ik het niet kan vinden. “Ben je in de buurt, het is niet moeilijk hoor. Gewoon bij het Station naar beneden, richting bedrijfsgebouwen en daar is het al.” Ik durf niet meer verder te vragen en besluit op pad te gaan. Ik steek over en sta op een plein, maar zie geen bedrijfnamen op de gevel. Hmmmmm, rustig blijven. Het komt allemaal goed. Ik draai rondjes en dan zie ik het grote logo. Met ferme stappen betreed ik het gebouw.
Een aardige jongeman haalt me op en brengt me naar Eva*. Ze zegt amper gedag en schuift een bord salade naar me toe. “Als je nog iets wilt eten”. Het voelt niet fijn. Gelukkig raak ik aan de praat met andere mensen van de set. Ik besluit om me niet te focussen op Eva, maar op de mensen waar ik mee te maken heb. Ik laat haar gedrag waar het hoort. Bij haar dus. Ik kan er niets mee. Het haalt me compleet uit mijn evenwicht en daar heb ik geen zin meer in. Op de set ontmoet ik de regisseur. Ik voel me direct op mijn gemak. Een aardige vent. We nemen samen de teksten door en dat gaat me goed af. De klant geeft aan dat ik totaal voldoe aan haar verwachting, dus dat geeft ook weer vertrouwen. Zolang ik me maar niet focus op Eva. Ik moet drie teksten uitspreken en na een paar keer oefenen en stotteren staat het erop. Anderhalf uur eerder dan verwacht. Nu kijkt Eva me wel oprecht aan en geeft me een hand. ‘Bedankt, je deed het super.’ Ik snap het niet meer, maar als ik er langer over nadenk, juist wel.
Ik vertrouwde op mezelf en bleef in mijn ik-kracht. En dat is het allerbelangrijkste! Tijdens je werk, nieuwe opdrachtgevers, bij netwerkbijeenkomsten of thuis. Wees jezelf, want een origineel is altijd meer waard dan een kopie!
* Namen zijn fictief in deze blog