Zooooo, het zit er weer op voor vanavond. Fris gedoucht plof ik op de bank neer. Weer 7,5 kilometers in de benen. Drie keer in de week loop ik hard en laad ik letterlijk op. Nieuwe energie!
Stil gezet
Twee jaar geleden ging het licht uit. Ik, de altijd energieke en sterke Esther. Een burn-out is toch iets voor watjes. Niet voor sterke vrouwen. Dat soort gedachten schoten door mijn hoofd. Jarenlang was ik mezelf voorbij gerend. Een echte hardloper dus. Volgens mijn tante was ik altijd onderweg naar morgen. En nu werd deze hardloper letterlijk stil gezet. Ik kon niet meer. Jarenlang was ik over mijn grenzen gegaan. Teveel denken en niet goed voelen.
Lucht
Via een vriendin kwam ik terecht bij een ademhalingscoach en leerde ik voelen en beter met mijn ademhaling om te gaan. En ook de controle uit handen geven was best wel een dingetje. Ik raakte in een meditatieve stand en daar schrok ik me helemaal kapot van. Ik, de altijd energieke en sterke Esther, die ook nog eens alle controle wilde behouden. En toch ging ik onder zeil en kon ik heel lang mijn adem inhouden. Ik kreeg letterlijk weer lucht in mijn longen.
Blauwe club
Na mijn burn-out ging ik terug naar mijn werkplek, maar ik zegde na een aantal maanden mijn baan op bij de politie. En dat was best een proces. Ik hoorde na 15 jaar opeens niet meer bij de blauwe club. Ik moest op zoek naar nieuwe balans en energie. Het voelde namelijk best wel gek om er niet meer bij te horen. Op de een of andere manier vinden we het als mensen best fijn om bij een groep te horen. Maar stiekem vond ik het eigenlijk ook wel heel prettig om m’n eigen ding te doen. Nieuwe mensen te ontmoeten. Nieuwe energie op te doen. Ik besloot mijn hardloopschoenen wat meer aan te trekken en een hardloper en geen doodloper te worden!
Energie
Inmiddels hoor ik bij de club van bloggers, NLP’ers, lanterfanters, huisvrouwen die naar Ibiza gaan 😉 maar sinds twee jaar dus ook bij de club van hardlopers. Er zijn dingen in het leven en vooral nu, die veel energie en emotie kosten. Ook mensen die (negatieve) aandacht vragen. Bewust of onbewust. Mijn energie kan dan snel weglekken. Dan is het dus belangrijk om weer op te laden. Om op tijd mijn grenzen aan te geven en voor mezelf te kiezen. En wat zo fijn is aan hardlopen; mijn gedachten zijn (bijna) altijd weg. Ik ren door de natuur, hoor de wind door de bomen, zie de paarden in de wei en voel het bloed door mijn aderen stromen. Een goede uitlaadklep dus, voor denkers zoals ik.
Zuinig
Ga zuinig om met je energie! Trek de stoute schoenen een keer aan. En als je hardlopen niet leuk vindt, ga lekker wandelen door de natuur of spring op de fiets. De natuur doet zoveel met je ‘mind’. Met nieuwe energie kun je meer vanuit ‘fair witness’, dus als neutraal persoon, bepaalde situaties weer bekijken of trek je het beter als een vriend of vriendin met problemen belt. Grenzen en energie; het blijven leuke uitdagingen die beginnen bij jezelf!
