Gisteren is geweest. Leef vandaag!
“Heeft u leuke jurkjes?” vraag ik aan de verkoopster. “Ja hoor, hier heb ik een leukerdje.” Ik trek de jurk aan en kijk in de spiegel. “Oei, is dit niet een beetje kort voor mij?’ En in mijn hoofd gaat de zin verder. Want ik ben tenslotte bijna 40 en wil er niet uitzien als een vrouw die nog twintig wil lijken. Maar ach, als ik naar Ibiza ga dan kan ik dat nog best aan…Maar koop ik daar alleen deze jurk voor?
Vandaag is het zover. Ik word 40 en ik moet zeggen dat ik het best wel een dingetje vind. En dan zeggen mensen ‘Wat is nu leeftijd? Het is hoe je je voelt’ of ’40 is het nieuwe 30.’ Bullshit, we willen het verzachten voor onszelf, maar het is beter om te accepteren dat je gewoon ouder wordt. Als ik ’s ochtends in de spiegel kijk dan is 40 ook best wel, zeg maar, 40. Nou vooruit, eind dertig dan. En dan heb je ook nog mensen die gaan roepen ‘Welkom bij de club’. Neeeee, ik wil niet bij een clubje horen 😉 Ik wil wel authentiek blijven.
Wat is dat toch met leeftijd? Wat is dat toch met 40? Het gevoel dat bepaalde essentiele keuzes echt gemaakt zijn? Dat de echte echte jeugdigheid voorbij is? Ja, het is wat harder trainen in de sportschool met die hangende kipfiletjes die je vroeger niet had. Om maar te zwijgen over die kraaienpootjes bij je ogen die vroeger iets sneller wegtrokken en nu niet meer. Een extra detox dan maar om gezond en op gewicht te blijven 😉
Ik vind het best wel lastig om ouder te worden. Ik ben me ervan bewust dat ik mijn leeftijd vaak noem tijdens gesprekken met anderen. En ook bij de NLP opleiding kwam dat terug. ‘Ja, want ik ben ook al bijna 40’ of ‘Dit oude vel doet ook nog mee.’ Gisteren nog moest ik met twee prachtige studentes werken tijdens een hostessklus. Hoe oud denk je dat ik ben, vroeg ik heel kinderachtig. “Eeeehm 31.” Yes, yes, yes! Als een kind zo blij. En ook de garagehouder dacht dat ik half dertig was. “Meid, je kunt zien dat je goed voor jezelf zorgt.” En weer als een kind zo blij. Die eeuwige bevestiging. Zucht…
Vandaag in 2007 werd ik dertig, 2010 was de geboorte van mijn dochter, in 2001 de grote reis naar Australie, zomer 1991 mijn eerste echte kus. Zoveel data. Zoveel herinneringen. Zoveel momenten en belevenissen. Het lijkt wel gisteren. Nu tik ik dan echt de 40 aan. Ik hoop dat ik vandaag nog even stil sta bij al die mooie momenten en het leven vier! Ik mag 40 worden. Hoe fijn is dat. En als ik mijn vriendin van 44 mag geloven, wordt het alleen maar leuker. Nou oke 40, kom maar op dan. Ik ga je accepteren! Ik ga je omarmen en leef vandaag. Gisteren is geweest en dat was goed. Ik ga met volle vaart vooruit….de 41 tegemoet…
Proost!
