We waren ‘big spenders’. Mijn moeder en ik. In mijn studententijd keek zij zelfs elke week voor mij in de Kruidvatfolder voor aanbiedingen. Ik kon echt de deur niet uit zonder, want stel je voor dat ik een bekende zou tegenkomen of de jongen waar ik zo verliefd op was. Eigenlijk was ik gewoon enorm afhankelijk. Toen besefte ik dat niet, nu gelukkig wel….
Schilderij
Toen ik een jaar of 13 was begon het ongeveer. Eerst gebruikte ik maar een beetje, maar dat werd steeds meer. Drie lagen oogschaduw, enorm veel foundation en een berg rouge. Ik plaMUURde de hele boel dicht. Mijn moeder heeft me later verteld dat ze weleens dacht; daar gaat mijn schilderij weer. Gelukkig heeft ze me dat toen niet verteld, want als puber wil je dat niet horen van je moeder en bepaal je lekker alles zelf. Als ik nu foto’s terugzie, denk ik ‘wat heeft me bezield om mezelf zo toe te takelen?’ Dan hoor ik mensen zeggen ‘ja, maar dat was IN in die tijd.’ Mijn hoela, dat was helemaal niet in, ik gebruikte echt zoveel van die troep. Het zag er niet uit. Zelfs mijn leraar Nederlands op school zei: ‘Hmmmmm Esther is naar Parijs. Ik hoop niet dat ze haar dikke lippen rood heeft gestift. Dat trekt vreemde mannen aan’. Die opmerking heeft zelfs het schoolkrantje gehaald.
Australië
In 2001 kwam voor mij de grote ommekeer. Ik ging 4 maanden naar Australië met een backpack van 17 kilo en ik kon echt geen beautycase van 3 kilo mee gaan nemen. Met een staart in en een beetje mascara op trok ik door dat geweldige continent. Het voelde goed. Ik had geen neiging om mezelf toe te takelen. Geen bergen foundation, geen rouge, maar gewoon naturel en sproetjes. Ik kreeg in Cairns zelfs nog een oogontsteking dus mascara zat er ook niet meer in. En he, ik sloeg ook nog een Kiwi aan de haak (later was ik blij dat ik daar weer van af was, maar oké ;-)) Naturel, puur en jezelf zijn; het voelde goed!!
Verstoppen
Als puber en jonge vrouw wilde ik me verstoppen achter een laag make-up. Ik vond mijn sproeten verschrikkelijk en dacht dat ik mooier werd met een dikke vette laag over die spikkels. Ik had mezelf toen gegund wat ik nu weet. Accepteer wie je bent. Je bent goed zo. Maar dat is ook wat tijd, ervaring en NLP met je doet. En natuurlijk wijst Michel mij er soms ook op ‘Es, waarom? Je hebt weer een berg opgedaan. Totaal niet nodig.’
Puur of plaMUUR?
Kijk, met modeshows en hostesswerk is het soms functioneel en als je richting de 40 gaat, dan heb je ook iets meer nodig voor de ochtendrimpels ;-), maar toch is make-up iets waar mensen zich achter kunnen verschuilen. Ik word blij als ik zie dat ook steeds meer BN’ers foto’s op instragram plaatsen zonder make-up. Laat je zelf zien zoals je bent. Geen plaMUUR. Het echte stralen komt van binnenuit. Dat hoop ik mijn dochter ook mee te geven. Hoe cliché ook. Ik voel me in ieder geval veel fijner zonder foundation en een berg oogschaduw. Geen Trees beautycase maar Annabel naturel 😉
