Van je tweede tot je derde levensjaar ontstaat de ‘ik-gedachte’ en daarmee de geboorte van het EGO. Het is het begin van het identificatieproces dat zich in ons verstand (de mind) afspeelt. Een kind wordt zich vanaf deze leeftijd langzaam maar zeker bewust van zichzelf als individu. Hij of zij kan en wil nu zelf dingen beslissen, maar wordt zich ook bewust van zijn of haar lichaam. En dan gebeurt het onvermijdelijke:
we beginnen te denken dat WIJ ons lichaam zijn en dat we verantwoordelijk zijn voor onze talentontwikkeling en prestaties.
Blokkade
Het gevolg is dat we dit in ons taalgebruik versleutelen waardoor het steeds realistischer wordt. Het is onze dagelijkse realiteit, zelfs nog voordat we volwassen zijn! Ik denk, ik voel, ik leef, ik wil, ik ben te dik, ik ben stom, ik kan beter, ik had beter moeten weten, ik ben de beste, ik kan het beter dan… en ga zo maar door. Het EGO heeft ons in zijn ‘macht ‘ en zorgt voor zowel goede als slechte gevoelens. Het is belangrijk om deze overtuigingen verder te onderzoeken voor jezelf. Een overtuiging is immers niets meer dan een idee of gedachte die je over de werkelijkheid hebt gevormd. Slechts één heftige ervaring kan zorgen voor een gedachte die een leven lang pijn bezorgt.
Neem als voorbeeld de leraar die in zijn eigen onmacht en woede tegen zijn student zegt “je bent werkelijk te dom voor woorden, er zal nooit iets van jou terecht komen”. Wanneer de leerling al twijfelt en begint te geloven dat het misschien ook echt zo zou kunnen zijn, is er een zaadje gepland voor een jarenlange onzekerheid. Het kan zelfs een blokkade vormen voor verdere ontwikkeling.
Overtuigingen
Schuld, schaamte en spijt. Deze overtuigingen komen voort vanuit de gedachte dat je iets had moeten weten, iets beter had moeten doen of iets had moeten laten. Een gedachte die, wanneer je deze verder zou onderzoeken, mogelijk een vervorming van feiten en realiteit zou bevatten. Identificatie met onze gedachten, ons lichaam en onze acties vormen de basis van emotionele pijn die we in het leven ervaren.
Noodzakelijk mechanisme
Het EGO is het mechanisme dat ervoor zorgt dat wij een zo goed mogelijk zelfbeeld creëren en dit ook in stand proberen te houden. Het is creatief in het vinden van wegen om schuld af te schuiven, drama te creëren, te manipuleren, je beter voor te doen dan je bent, je mooier te maken, er goed uit te zien en/of aan je gezondheid te denken. Over het algemeen zie je dat succesvolle mensen beschikken over een behoorlijk goed ontwikkeld EGO.
Aan de andere kant zie je bij mensen die met bewustwording starten dat zij maar al te graag van hun EGO af willen. Maar vergeet niet dat het EGO ook een doel dient. Het is een noodzakelijk mechanisme in het volwassen worden en bewustwordingsproces. Het zorgt voor de drang om te overleven en zelfbescherming. Een onderontwikkeld EGO zorgt voor minder eigenwaarde, weinig zelfrespect, niet voor jezelf opkomen, geen grenzen durven stellen en onzekerheid over wie je bent. Let op; het is dus NIET de bedoeling om je EGO in de ijskast te zetten of de deur uit te doen. Het herkennen van het mechanisme bij jezelf zal maken dat je bewuster wordt.
