Bij de politie was dat een veelgehoorde term. Je moet van buiten naar binnen kijken. Dus vanuit de politie naar de burger of was het nu andersom 🙂 Ik ben ook alweer een tijdje weg. Maar stiekem kijken we vaker van binnen naar buiten. Vanuit de etalage naar de grote buitenwereld en alle mensen die daarin lopen.
Groen is gras
Is het gras groener bij de buren? We roepen allemaal hard van niet, maar stiekem lonken we toch. Die vriendin heeft een groot vrijstaand huis. Een buurman van haar rijdt het nieuwste model van BMW en haar neef gaat wel drie keer per jaar op vakantie. ‘Hoe kan het toch allemaal?’ vragen we ons af.
Schijn bedriegt?
Allemaal buitenkant. Want wat gebeurt er van binnen bij die mensen? Zijn ze onzeker? Ongelukkig? Gestrest? Vragen we dat ons weleens af? Is het toch schijn bedriegt? Moet die vriendin kromliggen voor een hypotheek? Heeft die buurman een grote lening afgesloten en die neef dan? Moet zijn vrouw ook de hele week werken? We weten het niet….
Vezels
Wel weet ik voor mezelf dat als ik voel dat wanneer mensen niet echt zijn, ik compleet afhaak. Ik voel dat in alle vezels van mijn lijf. Of wanneer mensen om me heen anderen buitensluiten. Wanneer intenties niet oprecht zijn. Die veronderstelling leren we ook binnen NLP. Dat je iets moet zeggen of doen met oprechte intenties. Ik zoek naar echt, verbondenheid en mensen die ook naar binnen willen gaan.
Puur
Natuurlijk vind ik het leuk om modeshows te lopen en mijn buitenkant te laten zien, maar ik besef heel goed dat m’n binnenkant veel mooier moet zijn. Bij de laatste modeshow kon ik niet wachten om naar m’n oude vader in het verzorgingshuis te racen. Zijn hand vast te houden en te zeggen dat ik van hem houd. Dat is echt, dat is puur, dat is van binnenuit. En daar wil ik steeds meer naartoe. Van buiten naar binnen.
