Misschien herken je het wel? Je hebt afgesproken om met een kennis van een gemeenschappelijke vriendin mee te rijden naar haar verjaardagsfeestje. Je stapt in de auto en begint meteen met praten. “Slecht weer he vandaag? Het is druk op de weg zeg, die files ook altijd. Leuke jurk heb je trouwens aan.” En je ratelt maar door. Bang voor een eventuele stilte in onze drukke maatschappij….
Beperkende gedachten
Ik herken dit in ieder geval wel bij mezelf. Stiltes laten vallen vind ik eng, want dan komen er allerlei beperkende gedachten in me op. “Vindt de ander mij wel interessant genoeg? Ben ik wel gezellig?” Gedachten die niets opleveren maar me juist meer onrustig maken. Want wat is er erg aan als er een stilte valt? Voel ik me dan eenzaam? Of ben ik dan meteen niet leuk meer? Misschien gaat de ander wel een mooi verhaal vertellen of kun je door het raam de natuur in je opnemen na een drukke dag. Stiltes zijn prima om tot jezelf te komen.
Losse flodders
Met mijn NLP trainer sprak ik over dit onderwerp tijdens de opleiding. We konden allebei een moment bedenken dat we onszelf hoorden ‘tetteren’. Allerlei losse flodders om de stilte maar te vermijden. Je hangt als het ware boven jezelf, in de metapositie, en je hoort jezelf letterlijk praten en praten en praten. De ander zegt weinig en jij neemt alle ruimte in beslag. Het voelt heel ongemakkelijk om jezelf zo terug te zien. Vooral het zien, horen en voelen dat de ander compleet met je uit verbinding is. Hij of zij volgt je allang niet meer en jij gelooft nog steeds dat praten juist beter is dan een stilte laten vallen.
Irritatie
Ook in vertrouwde relaties kan stilte als eng ervaren worden. Stel dat mijn partner Michel naast me op de bank zit en lange tijd niets zegt, dan kunnen er ook allerlei gedachten en gevoelens in me opkomen. “Zit hij ergens mee? Voelt hij zich niet happy? Ligt dat aan mij?” En voor je het weet gaan je gedachten weer met je op de loop en ga je het nog zeggen ook. Er ontstaat irritatie bij de ander. “Er is niks Es, ik ben gewoon moe. Wil gewoon tv kijken en heb even geen zin om te praten. En ik ga op mijn beurt daar weer tegenin. Want he, ik laat niet over me heen lopen. Ik krijg het gevoel dat ik mijn identiteit verlies op momenten dat ik niks terugzeg of als we ruzie hebben. En voor je het weet explodeert de situatie en weet je zeker dat er een hele lange grote stilte komt 😉
Innerlijke kracht
Wat zou er gebeuren als je opnieuw instapt bij die gemeenschappelijke vriendin? Of naast je partner op de bank gaat zitten? Maar dan rustig, zelfverzekerd en afwachtend. Gewoon vertrouwen op jezelf dat het goed is. Je hoeft niet te ratelen om leuk en interessant over te komen. Vertrouw op je innerlijke kracht! Niks moet, gewoon doen wat je voelt, niet wat je denkt. Gooi die beperkende gedachten uit het raam, sta in je kracht en geniet van de stilte. Ik geef je als tip mee om je handen op je buik te leggen, van je hoofd naar je hart te gaan. Kijk uit het raam en omschrijf voor jezelf wat je ziet en voel daarbij in plaats van weer naar je gedachten en hoofd te gaan. Luister rustig naar je ademhaling. Probeer het gewoon eens uit. Wie weet helpt het jou!
