Het is blue monday vandaag! Maar niet voor ons, want voor ons is het een feestdag! Het is kijkles bij het zwembad van Hannah. Heerlijk weer om in dat enorm warme zweetzwembad naar de nieuwste oefeningen van onze dochter te kijken. Hannah heeft er ook duidelijk zin in. Not. Ze moet vandaag voor het eerst in badje 3 zwemmen en dat is best een beetje spannend. Nou, een beetje vooraf kneden dan maar. Bij het zwembad aangekomen lopen we richting kleedkamer 4….
Schoenen
Ooooh my…… wat een drukke bedoening. Even zoeken naar een plekje om de tas op te hangen. ‘Kom Hannah, even je schoenen uittrekken.’ Oooh wacht er komt een meisje tussendoor. Het lukt haar maar niet om een briefje goed in de tas te doen. Tot drie keer toe valt het eruit en kan ik niet verder met die verrekte schoenen. “Mies, kan ik mijn Uggs hier wel achterlaten in de kleedkamer?” Ik zie een gezicht dat niet om verdere uitleg vraagt. Ok. denk ik bij mezelf. Ik hoop dat ik niet op mijn blote voeten naar huis moet straks. Ik vertrouw op het goede van de mens….hmmmmm…
Spetters
Nou, naar binnen dan maar. Rennen voor een plekje langs de kant. Oooh shit, we zitten niet goed. “Zullen we oversteken”, vraagt Michel. Snel haasten we ons naar de overkant. Daar zitten we zo dichtbij het water dat het net lijkt of we in de Pirana van de Efteling zitten. De spetters vliegen ons om de oren. Hannah staat te bibberen van de kou en moet voor het eerst door het gat zwemmen. “Oei, ze vindt dat best spannend hoor Mies. Kijk maar.” “Es, die uitdaging heeft ze nodig. Echt waar.” En daar zitten we, de overbeschermde moeder met de zeer fanatieke vader 😉
De rugslag, de borstcrawl en de schoolslag. Alles komt voorbij en vol bewondering kijken we naar onze dochter. Het duimpje blijft omhoog gaan. ‘Goed hoor Hannah. Zet m op Hannah. Gewoon gaan Hannah.” Stimuleren, stimuleren en stimuleren die boel, zodat ze zo snel mogelijk haar A en B haalt. Wat zou dat een feest zijn…
Jonassen
Oooh jeee, dat jongetje huilt wel heel hard en oei wat kan hij lelijke gezichten trekken. Mijn eigen gezicht vertrekt helemaal mee. Hij wil helemaal niks meer. Zijn oma is het spuugzat en pakt alle spullen. Ze gaat er vandoor. “Nee oooooooma, ik wil niet naar huis.” “Nou Mies, dat is wel erg overdreven, vind je niet? Ik zou dat niet zo doen.” “Nou ik wel, antwoordt hij. “Ik zou er ook helemaal klaar mee zijn.” Nou ja, meningen verschillen zullen we maar zeggen. Aan de overkant gaat een badjuf jonassen met kinderen. Als dat maar goed gaat. “Ik kan het niet aanzien”, zegt Michel en hij verdwijnt naar het speelbadje. Later in de kleedkamer horen we dat de badjuf het jongetje uit haar handen heeft laten glippen. Oooh gelukkig waren we daar geen getuigen van. “Als het mijn kind was geweest”, fluister ik zachtjes.
Shampoo
Nou hup, Hannah onder de douche en dan lekker naar huis. Ooooh jeeeee, er staat een moeder heel chagrijnig bij de deur. En dan rent ze naar de douches. Ze sleurt haar dochter mee naar de kleedkamer. De shampoo zit nog in haar haar. “Ik ben het zo zat met jou. Je luistert nooit. Ga je haar uitspoelen.” Iedereen kijkt en luistert mee. Een hele tirade volgt. Waarom praten moeders altijd zo hard en gaan ze zolang door. Om anderen te bewijzen dat ze een rechtvaardige moeder zijn? Ik vraag het me af. Ach het arme schaap. Of zal ze net zo slecht luisteren als Hannah? 😉 Ondeugende Jasper zit gelukkig in een andere kleedkamer. Samen met Hannah kan hij de boel behoorlijk op stelten zetten. Op de gang treffen we elkaar, omdat onze kinderen nu eenmaal graag de laatsten zijn. “Nou tot volgende week dan maar weer.” En Jasper steekt zijn tong uit…
Wat was het weer een feest vandaag! Een fijne zwemles voor Hannah en voor mij een geweldige les over zintuigelijke scherpzinnigheid met her en der wat invullen voor de ander 😉
